Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.μεΑ.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

ΜΕΛΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ – Ε.Σ.Α.μεΑ.
________________________________________
Ε06.08/3η/27-01-12
Αρ. Πρωτ.: 252
Αθήνα, 09/04/2019
ΠΡΟΣ: -Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης,
κα Ε.Αχτσιόγλου
-Υφυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης, κ. Α.Πετρόπουλο

ΚΟΙΝ: – Γενικό Γραμματέα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κ. Α. Νεφελούδη
– Διοικητή ΕΦΚΑ, κ. Λ.Σέμπο
– ΕΣΑμεΑ
– Φορείς – μέλη ΠΟΣΓΚΑμεΑ

ΘΕΜΑ: «Αίτημα επίσπευσης των διαδικασιών ένταξης σε νομοθετική διάταξη του πορίσματος της Επιτροπής του άρθρου 11 του Ν.4387/2016 και αποκατάστασης άδικων συνταξιοδοτικών διατάξεων για τα μέλη των οικογενειών που αναλαμβάνουν τη φροντίδα ατόμων με βαριές αναπηρίες»

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ,
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία (ΠΟΣΓΚΑμεΑ) αποτελεί το δευτεροβάθμιο όργανο του αναπηρικού κινήματος που εκπροσωπεί τα Άτομα με Νοητική Αναπηρία, Αυτισμό, Σύνδρομο Down, Εγκεφαλική Παράλυση, βαριές και πολλαπλές Αναπηρίες και τις οικογένειές τους, μέσω των Σωματείων Γονέων – Κηδεμόνων που υπερβαίνουν σήμερα τα 200 μέλη στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας.
Η παρούσα επιστολή μας αφορμάται από την αναιτιολόγητα πολύμηνη καθυστέρηση της θέσπισης και θέσης σε εφαρμογή των νέων, ενιαίων κανόνων συνταξιοδότησης και απονομής ασφαλιστικών παροχών λόγω αναπηρίας, με την κύρωση του πορίσματος της Επιτροπής που συστάθηκε προς τη διαμόρφωση των εν θέματι κανόνων κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 11 του Νόμου 4387/2016 (Φ.Ε.Κ. 85/τ. Α’/12.05.2016).
Οι θετικές διαβεβαιώσεις του Υπουργείου, δια του αρμόδιου Υφυπουργού κ. Πετρόπουλου, για την έγκαιρη δρομολόγηση των ανωτέρω φαίνεται να καταστρατηγούνται κατ’ εξακολούθηση καθώς διαπιστώνεται πως στο παρόν διάγουμε ακόμη τη μεταβατική περίοδο μέχρι τη θεσμοθέτηση του νέου καθεστώτος για τη συνταξιοδότηση λόγω αναπηρίας, συνθήκη που εντείνει δίκαια την αγωνία, την αγανάκτηση και τη σύγχυση των ενδιαφερόμενων / δικαιούχων – ατόμων με αναπηρία ή/και μελών των οικογενειών τους – ως προς τη δυνατότητα άσκησης του κοινωνικού / συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος.
Συνυπολογίζοντας δε το αυτονόητο επιπρόσθετο κόστος που απαιτείται για την ικανοποίηση των αυξημένων αναγκών, απότοκων της αναπηρίας, οι οικογένειες που προστατεύουν άτομα με αναπηρία έχουν αδιαμφισβήτητα υποστεί δραματική συρρίκνωση της βιοποριστικής τους ικανότητας. Τεκμαίρεται συνεπώς εύλογα πως η όποια περαιτέρω απραγία ή καθυστέρηση στη διαμόρφωση των θεσμοθετήσεων ως προς το κοινωνικοασφαλιστικό καθεστώς που τους αφορά, αποτελεί για εκείνους/ες τη χαριστική βολή, απομακρύνοντας ασφαλώς και τον θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης από την εκπλήρωση της αποστολής του.
Τονίζουμε επιπρόσθετα ότι οι γονείς, κηδεμόνες, αδέλφια που αναλαμβάνουν τη φροντίδα ατόμων με βαριά αναπηρία – σε ποσοστό 67% και άνω, άγαμων και μη ασκούντων βιοποριστικό επάγγελμα – και οι σύζυγοι αναπήρων με ποσοστό αναπηρίας 80% τα τελευταία χρόνια βρίσκονται αντιμέτωποι με άδικες ανατροπές και αδιανόητες καταργήσεις επιεικών διατάξεων ως προς τις προϋποθέσεις θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος, χωρίς εντούτοις αυτό να αντισταθμίζεται ικανά και για το σύνολό τους από τις υφιστάμενες μέχρι σήμερα δομές και υπηρεσίες υποστήριξής τους.
Το ζήτημα της θέσπισης κατώτατων ορίων ηλικίας για τη θεμελίωση του δικαιώματος συνταξιοδότησης για τους πολίτες αυτούς και, ακόμα περισσότερο, της περαιτέρω εξομοίωσής τους κατ΄ ακολουθία των αυξήσεων στα όρια ηλικίας που αφορούν τους συνταξιούχους λόγω γήρατος (δυνάμει των διατάξεων του Ν.4336/2015 που από την ημερομηνία ισχύος του αντικατέστησε τις ευνοϊκότερες ρυθμίσεις του άρθρου 5, παρ.4 του Ν.3232/2004, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 37 του Ν.3996/2011), ακόμα και με τις όποιες εξαιρέσεις τους – ως προς τις μητέρες και τους χήρους πατέρες ανίκανων για κάθε βιοποριστική εργασία τέκνων – λογίζεται ως εξαιρετικά άδικη νομοθετική ρύθμιση για την οποία το αναπηρικό κίνημα, στο σύνολό του, θα επανέρχεται έως ότου ικανοποιηθούν τα εύλογα και δίκαια αιτήματά του.
Επειδή εκτιμούμε πως:
(α) η αξίωση για την όσο δυνατόν εξαντλητική διαμόρφωση ενιαίων κανόνων στο κοινωνικοασφαλιστικό καθεστώς δεν μπορεί να παραγνωρίζει υπαρκτές καταστάσεις, όπως οι διαφορετικές απαιτήσεις και ανάγκες διαχείρισης της οικογενειακής ζωής, με ό,τι το μέγεθος και ο επίπονος χαρακτήρας αυτών συνεπιφέρει για τους γονείς, κηδεμόνες, αδέλφια των ατόμων με αναπηρία,
(β) η έννοια της μέριμνας και φροντίδας των ατόμων με αναπηρία δεν πρέπει να αποκόπτεται από τις αντικειμενικές δυνατότητες επαγγελματικής δραστηριοποίησης των προσώπων που αναλαμβάνουν το έργο αυτό, υποδηλώνοντας – έστω και έμμεσες – παραδοχές περί στεγανών διαχωρισμών μεταξύ οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής. Η απασχόληση των γονέων, κηδεμόνων και αδελφών των ατόμων με αναπηρία φέρεται εις πέρας με υπερένταση των δυνάμεών τους και ο προσδιορισμός των απαιτούμενων νόμιμων προϋποθέσεων για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος πρέπει να συνυπολογίζει την περιπτωσιολογία τους σε ένα κράτος κοινωνικού δικαίου,
(γ) τα μέλη των οικογενειών που φροντίζουν άτομα με αναπηρία καλούνται να αντιμετωπίσουν με προσήλωση καταστάσεις και μέριμνες που συντρέχουν στο πρόσωπό τους από αναπάντεχα και ανυπολόγιστα γεγονότα, επερχόμενα παρά τη βούλησή τους, των οποίων οι πηγές και τα αποτελέσματα δεν μπορούσαν να αποφευχθούν από την πλευρά τους. Συνεπώς είναι αδιανόητο να αντιμετωπίζονται με λογικές στις οποίες πρωτοστατεί η θεμελίωση της ευθύνης, περικλείοντας κατ’ επέκταση αυστηρές και ανεπιεικείς ρυθμίσεις που βρίσκονται εκτός του πνεύματος του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης,
ζητάμε την άμεση θεσμοθέτηση του πορίσματος της Επιτροπής του άρθρου 11 του Ν.4387/2016 για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος και τη διατήρηση ευνοϊκών διατάξεων για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης που θα ισχύσουν για τους γονείς, κηδεμόνες, συζύγους και αδέλφια των ατόμων με αναπηρία.
Υπογραμμίζουμε πως οι αναφορές μας δεν συνιστούν προσπάθεια παρουσίασης μιας ανύπαρκτης κατάστασης ως πραγματικής μέσω της οποίας επιδιώκεται η πρόσβαση στο συνταξιοδοτικό δικαίωμα, ούτε επιχειρείται η καταστρατήγηση των ενοποιημένων αρχών συνταξιοδότησης λόγω αναπηρίας υπό το πρίσμα των προβλέψεων του Ν.4387/2016. Συνιστούν όμως σε κάθε περίπτωση την σκληρή πραγματικότητα που σημαντικό μέρος των συναδέλφων μας, γονέων, αδελφών, συζύγων ατόμων με αναπηρία βιώνει και τους οποίους η κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία οφείλει να προστατεύει με διακριτές παρεμβάσεις.
Αξιότιμοι κυρία Υπουργέ και κύριε Υφυπουργέ,
Σας καλούμε όπως, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς σας, παρέμβετε για την ικανοποίηση των εύλογων αιτημάτων μας για την επιτάχυνση της ολοκλήρωσης της δευτερογενούς νομοθεσίας που προβλέπεται στο άρθρο 11 του Ν.4387/2016, ταυτόχρονα με την καθιέρωση δίκαιων εξειδικεύσεων / εξαιρέσεων επί του πεδίου εφαρμογής της – προτού οι κανόνες περιβληθούν τον νομοθετικό μανδύα- επιδεικνύοντας τη δέουσα συνέπεια με το πνεύμα του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης για τους συνανθρώπους μας που αναλαμβάνουν το απαιτητικό και υπεύθυνο έργο της φροντίδας ατόμων με βαριές αναπηρίες.
Ευελπιστώντας για τη θετική σας ανταπόκριση, παρακαλούμε για την ενημέρωση της Ομοσπονδίας μας επί των ενεργειών σας.

Για την ΠΟΣΓΚΑμεΑ,
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΛΙΟΣ ΦΩΤΕΙΝΗ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ